Urządzenie do stymulacji zewnątrzoponowej posiada dwa elementy: neurostymulator oraz przewód z 16 elektrodami płytkowymi.

Urządzenia umieszcza się chirurgicznie w dolnej części lędźwiowego odcinka rdzenia kręgowego, skąd może wysyłać stały prąd elektryczny do elektrod. Osłabiony sygnał nerwowy z mózgu zostaje wzmocniony i przekierowany do tkanki nerwowej poniżej miejsca urazu, co umożliwia odzyskanie dobrowolnych ruchów i przywrócenie utraconych funkcji.

Stymulacja zewnątrzoponowa może być stosowana u pacjentów z całkowitymi i częściowymi urazami rdzenia kręgowego, przynosząc poprawę, często w stopniu uważanym za nieosiągalny przez większość lekarzy.